„Wielki powrót”, „Z Maggie po medal”, „MVP is back” – takie tytuły i komentarze ukazywały się w prasie i internecie po powrocie na parkiet Małgorzaty Glinki-Mogentale. Jedna z najlepszych na świecie zawodniczek ostatnich lat wróciła po dwuletniej przerwie. I to w stylu, do jakiego nas przyzwyczaiła.

Jej kariera jest usłana nagrodami – gdziekolwiek się pojawiała, odnosiła sukces. Jej wielkość oddają liczby: blisko 19 trofeów klubowych, 13 nagród indywidualnych, 2 złote medale na mistrzostwach Europy i jeden brązowy medal na ME juniorek.

1993

– Pojechałem do jednej ze szkół szukać dziewczyn do gry w Skrze Warszawa. Moją uwagę przykuła wysoka, szczupła dziewczyna. Już po paru zagraniach wiedziałem, że ma olbrzymi talent – wspomina swoje pierwsze spotkanie z Małgorzatą Glinką jej pierwszy trener Teofil Czerwiński. – W swoich drużynach przywiązywałem dużą wagę do techniki. A Gosia zawsze była znakomicie przygotowana pod tym względem. Na tyle, że zwykle to jej zlecałem wykonanie najtrudniejszych zagrań. I wiecie co? Ona je perfekcyjnie wykonywała – dodaje Czerwiński.

Śledząc jej karierę, nie można powiedzieć, że nabrała w którymś momencie rozpędu. Ona od samego początku galopowała – mimo że Glinka nie nagrała się w Polsce za dużo, bo tylko sześć lat, to przez ten okres odcisnęła swoje piętno na siatkarskiej ekstraklasie, a trzy tytuły wicemistrzyni kraju sprawiły, że młodą Polką zainteresowały się zespoły zagraniczne.

1999

Trafiła do siatkarskiego raju – do włoskiej Serie A. W latach 1999-2003 grała w drużynie Vicenzy, a od 2003 roku w Asystelu Novara. Również tam zachwycała swoją grą, agresywną grą. Jej atak stał się zmorą dla przyjmujących w najlepszej lidze świata. Jednak Glinka zawsze powtarzała, że potrzebuje wyzwań. Z tego powodu przeniosła się w sezonie 2005/2006 do RC Cannes. Choć zawitała tam tylko na rok, zdążyła zająć 2. miejsce w Lidze Mistrzyń. Później przez 3 lata grała na Półwyspie Iberyjskim w zespole Gruppo Murcia. I tam też odnosiła sukcesy klubowe i indywidualne.

2003-2008

Sukcesy w kadrze, gdzie była jedną z głównych architektów wygranych na mistrzostwach Europy, sprawiły, że o Glince mówiło się wszędzie. Tymczasem ona zapragnęła spokoju. W 2004 roku wyszła za mąż za włoskiego siatkarza Roberto Mogentale i postanowiła urodzić dziecko. Z tym wiązał się rozbrat z siatkówką. Małgorzata Glinka po raz ostatni zagrała w reprezentacji Polski w czasie Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008 roku.

2010

Po dwóch latach przerwy polscy kibice mogli ją zobaczyć podczas Memoriału Agaty Mróz. Została wybrana najlepszą zawodniczką turnieju. – Potrzebuję adrenaliny, nie pamiętam, czy kiedykolwiek wcześniej tak paliłam się do gry – tak w wywiadach prasowych komentowała Glinka swój powrót do reprezentacji. Głównym celem było zajęcie dobrego miejsca na mistrzostwach świata w Japonii. Nic więc dziwnego, że 9. miejsce polskiej drużyny traktowane jest jako porażka. – Ona nawet po ciąży i po dwuletniej przerwie wyrasta ponad nasze reprezentantki. Wystarczy, że potrenuje trochę i jest jedną z najlepszych zawodniczek na świecie – mówi o formie swojej dawnej podopiecznej Czerwiński. Pojawiły się głosy, że tym razem Maggie na dobre pożegna się z reprezentacją. Jednak sama zainteresowana tego nie potwierdza i temu nie zaprzecza. – To są odległe plany, nikt nie zna przyszłości i nie wiem, jak się sprawy potoczą – odpowiada Małgorzata Glinka-Mogentale. Polscy kibice chcieliby ją oczywiście oglądać na co dzień, a i sama siatkarka chciałaby grać w naszej lidze – Powrót zawsze wchodzi w rachubę. Nie jest łatwo wyjechać z kraju i żyć z dala od znajomych. Trzeba jednak patrzeć realnie na życie – żaden klub w naszej lidze nie złożył mi odpowiedniej oferty. Chęci mam ja i mają kluby, ale po ich stronie, niestety, na chęciach się kończy – mówi siatkarka.