W ustawie z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857, z późn. zm.38)) wprowadza się następujące zmiany:

„Art. 41. 1. Zorganizowane zajęcia w zakresie sportu w związku sportowym oraz w klubie sportowym uczestniczącym we współzawodnictwie organizowanym przez polski związek sportowy może prowadzić wyłącznie trener lub instruktor sportu w rozumieniu ustawy.

2. Do zadań trenera lub instruktora sportu należy poza prowadzeniem zajęć, o których mowa w ust. 1, przekazywanie aktualnej wiedzy teoretycznej i praktycznej z zakresu treningu sportowego i współzawodnictwa sportowego w danym sporcie.

Ustawa deregulacyjna

3. Trenerem lub instruktorem sportu w sportach, w których działają polskie związki sportowe, może być osoba, która:

1) ukończyła 18 lat;

2) posiada co najmniej wykształcenie średnie;

3) posiada wiedzę, doświadczenie i umiejętności niezbędne do wykonywania zadań trenera lub instruktora sportu;

4) nie była karana za przestępstwa, o których mowa w art. 46–50, lub określone w rozdziale XIX, XXIII, z wyjątkiem art. 192 i art. 193, rozdziale XXV i XXVI ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.39)).”;

Ustawa deregulacyjna

System kształcenia i doskonalenia zawodowego trenerów i instruktorów piłki siatkowej

System kształcenia, w tym także system kształcenia trenerów, w myśl nowych wykładni Unii Europejskiej jest reorganizowany i polegać ma na przejściu od „procesu kształcenia” do „efektów kształcenia”. Dlatego szczególnie ważny staje się rezultat uczenia się, natomiast przestaje mieć znaczenie fakt, czy dana kwalifikacja została nabyta w systemie formalnym, pozaformalnym czy też nieformalnym np. poprzez praktykę. W efekcie uczący się mogą lepiej i szybciej osiągać taki poziom kwalifikacji, jaki jest zgodny z ich aspiracjami oraz możliwościami.

Ustawa deregulacyjna

System kształcenia i doskonalenia zawodowego trenerów i instruktorów piłki siatkowej

Prace w tym zakresie trwają w Europie przy określaniu Europejskiej Ramy Kwalifikacji (ERK), jak i w Polsce przy tworzeniu Polskiej Ramy Kwalifikacji (PRK).

Ustawa deregulacyjna

System kształcenia i doskonalenia zawodowego trenerów i instruktorów piłki siatkowej

Ustawa deregulacyjna

System kształcenia i doskonalenia zawodowego trenerów i instruktorów piłki siatkowej

Uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu trenera powinny otrzymywać osoby które zdadzą egzamin potwierdzający wiedzę i umiejętności konieczne do pracy trenera.

Osobno egzamin teoretyczny i praktyczny.

Jego forma musi zostać ściśle określona. Proponujemy egzamin w postaci testu. Liczba i zakres pytań do uzgodnienia. Pytania, podobnie jak i właściwe odpowiedzi powinny być przygotowane i udostępnione przez PZPS.

Po zaliczeniu egzaminu teoretycznego - egzamin praktyczny potwierdzający podstawowe umiejętności techniczne, pedagogiczne i demonstracyjne. Pytania, podobnie jak i właściwe odpowiedzi powinny być przygotowane i udostępnione przez PZPS.

Doprowadzić do spotkania z wybranymi AWF-mi i innymi uczelniami sportowymi kształcącymi trenerów, przedstawić im swój program sugerując włączenie go w programy kształcenia studentów o specjalizacji „piłka siatkowa”.

Doprowadzić do podpisania porozumień z Uczelniami gwarantującymi Związkowi kształcenie zgodne z „Programem szkolenia siatkarza”, egzaminy końcowe tych uczelni dawałyby absolwentom tytuł zawodowy i prawo do prowadzenia zespołów w systemie rozgrywek PZPS.

Opracowany nowoczesny „Program szkolenia siatkarza”. Program ten powinien być podstawą do kształcenia trenerów.

Opracowane „Program kształcenia instruktora sportu z piłki siatkowej” i „Program kształcenia na stopień trenera II klasy z piłki siatkowej”. Są one spójne z „Programem szkolenia siatkarza”. Programy te zostaną połączone w przypadku ustanowienia jednego tytułu zawodowego (Trener).

Programy szkolenia wraz z materiałami dydaktycznymi (na podstawie „Programu Szkolenia Siatkarza”) opracowane na potrzeby Siatkarskich Ośrodków Sportowych.

Odbycie szkolenia nie będzie warunkiem determinującym, upoważniającym do przystąpienia do egzaminu. Sposób zdobycia odpowiedniej wiedzy specjalistycznej i ogólnej będzie dowolny. Każdy będzie mógł uczestniczyć w kursach organizowanych przez różne podmioty zajmujące się kształceniem lub przystępować do egzaminów przygotowując się samodzielnie. Egzaminy powinien organizować i prowadzić PZPS.

Licencja zostaje przyznana wszystkim trenerom i instruktorom sportu w piłce siatkowej po spełnieniu wymogów formalnych zawartych w regulaminie.

Wiedza powinna być przekazywana w trakcie szkoleń dokształcających organizowanych przez PZPS. Proponuję utrzymać istniejący system konferencji licencyjnych PZPS:

Oznacza to m. in., że licencja na prowadzenie zespołu w każdej grupie rozgrywkowej może być przyznana każdemu instruktorowi i trenerowi bez konieczności przejścia hierarchii licencyjnej związanej z kategorią rozgrywek.

Istniejący system doskonalenia zawodowego związany z klasyfikacją klas trenerskich drugiej, pierwszej i mistrzowskiej praktycznie traci swoją zasadność. Zdobywanie kolejnych stopni trenerskich nie wiąże się już obecnie praktycznie z żadnymi przywilejami. Gdyby został utrzymany, stanowiłby jedynie formę wyróżnienia. Nie wpisując go w wynagrodzenia istniejące w sporcie traci on rację bytu, staje się fikcją. W siatkówce stosuje się go praktycznie tylko w dwóch przypadkach. W pierwszym, wyższa klasa trenerska upoważnia trenera reprezentacji do otrzymywania z MSiT większej sumy pieniędzy, która jednak jest tylko częścią składową jego apanaży. W drugim, trenerzy wykładowcy pracujący na uczelniach sportowych mają większe możliwości awansu i czasami większe wynagrodzenie. Podlegają oni jednakże regulaminowi uczelni, a nie regulaminowi rozgrywek PZPS.

Oczywiście temat ten do dalszej dyskusji na szczeblu MSiT i IS