Załóżmy: talent już został wyłowiony. Co dalej?

Takie sytuacje powinien rozwiązywać bon oświatowy. Jeśli mamy do czynienia z dzieckiem uzdolnionym sportowo, to na przykład: z czterech godzin wychowania fizycznego dwie odbywają się w szkole, a dwie kolejne finansowane są w klubie. To rozwiązanie powinno dotyczyć także innych uzdolnionych: matematyków, chemików, polonistów, muzyków itd. Trzeba zwiększać liczbę godzin fakultatywnych.

Mówi Pani o elementach, a gdzie system?

System mieliśmy jeszcze w latach 80. Teraz zostały jego niespójne fragmenty. Na początek niezbędne wydaje się powołanie koordynatorów do spraw sportu na szczeblu gmin. To oni czuwaliby nad właściwym procesem i jakością zajęć wychowania fizycznego, dbaliby o właściwy tok szkolenia talentów, interesy sportu w gminie. To powinni być ludzie odpowiednio wykwalifikowani, finansowani z budżetu państwa i współpracujący z władzami samorządowymi. Fundamentalne znaczenie ma także finansowanie z budżetu centralnego remontów i doposażenia sal gimnastycznych w szkołach. Z krótkiego, ale intensywnego doświadczenia w funkcji radnej województwa łódzkiego wiem, że samorządy z tym problemem się nie uporają. Bez odpowiedniej bazy nie ruszymy z miejsca. Raport Najwyższej Izby Kontroli w tym zakresie jest druzgocący.

W którym momencie pojawia się sport profesjonalny?

To zależy od dyscypliny, ale można umownie przyjąć, że to przedział wiekowy między 14. a 35. rokiem życia. Należy wypracować system nagradzania dla ludzi, którzy odkryli i szkolili jeszcze amatorów, a późniejsze gwiazdy. Nie może być tak, że trenerzy „zamrażają” talenty. Trener, mając świadomość, że jego „gwiazda” rozwinie się w innym klubie, środowisku, a on sam otrzyma potem z tego tytułu odpowiednią gratyfikację, nie będzie trzymał zawodniczki czy zawodnika w „zamrażarce” – czyli u siebie.

Wszystko to piękne, ale i kosztowne. Ma Pani pomysł na sfinansowanie tych zamierzeń?

Sport ma swoją pozycję w budżecie państwa. Trzeba się dokładnie przyjrzeć dystrybucji tych środków. Może trzeba będzie dokonać przesunięć. Będę też przekonywać posłanki i posłów do wprowadzenia możliwości odpisu od podatku na sport przez firmy. Może to być pół procenta, może jeden procent. W obecnym Sejmie jest nas, byłych, i to wybitnych sportowców, rekordowa liczba, więc i łatwiej będzie lobbować. Jesteśmy już umówieni na rozmowę o generaliach z nową panią minister sportu i turystyki, Joanną Muchą.

Właśnie, pieniądze są w gestii ministerstwa, które przekazuje je głównie związkom sportowym. Czy są one przygotowane do właściwego zagospodarowania obecnych i ewentualnie zwiększonych środków finansowych?

Związki sportowe powinny mieć jeden, wzorcowy statut, opracowany przez resort sportu, a szczegółowe rozwiązania dotyczące dyscypliny powinny znaleźć się w regulaminach federacji. To pozwoli na transparentność działań w relacji ministerstwo – związek – sportowcy.

Teraz Polska żyje Euro 2012. Jak sprawić, by w podobny sposób skupić uwagę władz i społeczeństwa na najbliższych ważnych imprezach siatkarskich w Polsce – męskich mistrzostwach Europy 2013, plażowych mistrzostwach świata 2013 i wreszcie halowych mistrzostwach świata mężczyzn 2014?

Rzeczywiście rok 2012 to rok piłkarskich mistrzostw Europy i igrzysk olimpijskich w Londynie. Rozsądne jest więc ze strony Polskiego Związku Piłki Siatkowej, że nie próbuje już teraz konkurować z tymi wydarzeniami. Jednak od momentu zakończenia igrzysk trzeba będzie krok po kroku rozwijać kampanię promującą międzynarodowe siatkarskie wydarzenia w Polsce.

Kończąc rozmowę, zapytam o Pani wyzwania jako posłanki?

Bez wątpienia trzeba udoskonalić ustawę o sporcie. Będę promować budowę interaktywnych placów zabaw dla dzieci. Te place mają służyć zabawie, rekreacji i rozbudzeniu zainteresowania naszych najmłodszych obywateli sportem. Minimum to jeden plac na 100 tysięcy mieszkańców. Wspominałam też wcześniej o istotnej reorganizacji zajęć wychowania fizycznego. WF ma być atrakcyjny i efektywny. Jak siebie znam, to kolejne wyzwania jeszcze się pojawią i nie będę ich unikać. Wyznaczanie kolejnych celów to mentalność sportowca.